شکل گرایی در شرکت های سهامی

اموری که به ساختار بیرونی یک عمل حقوقی ارتباط پیدا می کنند، امور شکلی گویند. شکل گرایی در حقوق مدنی مورد توجه حقوقدانان بسیاری قرار گرفته است. در پی آن فرمالیسم یا شکل گرایی در حقوق تجارت ایران نیز نمود داشته است. در جای جای قانون تجارت کشورمان به رعایت تشریفات در امور بازرگانی و تجاری و ضمانت اجراهای عدم رعایت این مهم اشاره شده است. در بحث شرکت های سهامی نیز که مواد زیادی به آن اختصاص داده شده امور شکلی و تشریفات قانونی پیش بینی شده است. قانونگذار ایران در مرحله تاسیس شرکت سهامی، تشریفات خاصی را مدنظر قرارداده است. نکته مهم آن که تشریفات پیش بینی شده در شرکت های عام و خاص در مرحله تاسیس، ازجهات زیادی متفاوت هستند. از طرف دیگر عدم رعایت تشریفات مذکور در بالا، ضمانت اجراهایی را به همراه خواهد داشت که از دو منظر قابل بررسی است. التزام به رعایت امور شکلی در مرحله حیات شرکت از جنبه های گوناگون قابل بررسی است. نخستین مسئله همانا تصمیم گیری در مجامع عمومی سه گانه شرکت های مذکور است. تشریفات مقرر در قانون تجارت برای دعوت، تشکیل و شرکت در مجامع و حد نصاب حاضر در آن ها جهت اهمیت می یابد که اگر تشریفات مذکور رعایت نشود، هر گونه اتخاذ تصمیم در مجامع مذکور بلااثر بوده و هرذینفعی می تواند ابطال آن ها را از دادگاه بخواهد و حتی موافقت کلیه سهامداران با تصمیمات مورد اشاره، نمی تواند مانعی در رابه ابطال ایجاد نماید. انحلال و پایان حیات شرکت سهایمی به دلایل مختلفی امکان پذیر است. اسباب انحلال این شرکت ها در قانون احصاء شده و حصری می باشند. پس از پایان فعالیت یک شرکت سهامی، شخصیت حقوقی آن شرکت تا پایان امر تصفیه باقی می ماند. در این تحقیق، شکل گرایی و رعایت تشریفات شکلی شرکت های سهامی رادر سه مرحله تولد، حیات و مرگ این شرکت ها مورد بررسی قرار گرفته است.